
Yayınlanma: 2 Şubat 2022 22:22
Güncellenme: 4 Aralık 2025 21:43
Güvendiğim kişiler böyle tavsiye ettiği için 2 sene kadar tüm iletişimimi kestim. Bunun çare olacağını, karşı tarafın ilgisini kaybedeceğini umdum. Nereye taşınsam, nerede konser versem, nerede tatil yapsam sürekli gördüğüm bir yüz bu yüz. Bu arada, yaşadığım yeri 'yine' öğrendiğini ve yaşadığım köyde durmadan dolaşıp beni aradığını yazmış son olarak.
Bu akşam ise 'hayranıyım' diye yalan söyleyerek, benim de zaman zaman sipariş verdiğim bir restoranta adıma sipariş vermiş. Siparişi alan mekan faturayı gönderince tam olarak nerede yaşadığımı öğrenmiş. (Mekanlara da uyarımdır, aman ne olur bu tür şeylere dikkat edelim) Biraz evvel gönderdiği yemekler evime geldi. Ve bardağı taşıran son damla oldu. Hem korkuyorum, hem öfkeliyim, hem üzgünüm. Konserlere korumayla giden biri değilim, düşünüyorum. Konserlerde o yüzün olduğu tarafa bakamıyorum. Onun olduğu yöndeki dinleyicilerimle iletişimim sıfır. Kuliste bir şey göndermiş midir kaygısı yaşıyorum. Nereye gitsem aklıma geliyor. Tedirgin oluyorum. Yoruldum. Gerçekten kalbim hızla çarpıyor.
Şu an kovid tedavim devam ediyor ve bir de bunu düşünüyorum. Yaşadığım yerdeki bekçiyi uyarıyorum. Ne yapsam diye düşünüyorum. Özgürlüğümü, hayatımı kısıtlıyor, korkutuyor. Bunları yazarken ellerim titriyor. Kovid durumum geçer geçmez savcılığa gideceğim. Öte yandan arkamda güçlü, gerçek insanlar var. İyi ki varsınız. Her şeyin çaresi vardır diye düşünmek istiyorum. Ve yalnız olmadığımı biliyorum. Kimse kendini bu tür durumlarda çaresiz ve korkak hissetmesin isterim. Ama ben bu akşam gerçekten korktum. Hem karşımdakinden, hem kendimden, hem beni sevenlerin, ailemin kaygıları sebebiyle duyacakları üzüntüden. Yine de bu 5 yıllık süreci paylaşmak istedim."